Ekspansja Rosji to długotrwały i złożony proces, obejmujący wiele wojen, traktatów, podbojów i aneksji. Mimo że Rosja utraciła część swojego terytorium po upadku ZSRR, nadal pozostaje największym krajem na świecie pod względem powierzchni. Mapa rozwoju imperializmu rosyjskiego Mapa rozwoju imperializmu rosyjskiego na przestrzeni wieków Mapa rozwoju imperializmu rosyjskiego Podobieństwa i różnice. Chęć odkrywania nowych terenów. Sprowadzanie niewolników na zkolonializowane tereny. Nawracanie na wiarę katolicką. Osiąganie znacznych zysków z kolonii dając przy tym mało. Walki pomiędzy kolonizującymi a ludnością. Hanel oraz budowanie faktorii itp. Celem Portugalii była wymiana handlowa natomiast Brytyjskie kolonie w Ameryce Północnej zbuntowały się przeciw swojej metropolii, wobec czego kolonializm nieodłącznie kojarzy się nam z wyzyskiem. Ale w połowie XVIII wieku przeciętny osadnik z Nowego Świata płacił 26-krotnie niższe podatki od Brytyjczyka. Kolonialna ekspansja europejska w XV i XVI w. - pierwsze wyprawy kolonizacyjne. W skutek wielkich odkryć geograficznych w pierwszej kolejności powstały dwa imperia kolonialne – Hiszpania oraz Portugalia. Miało to znaczący wpływ na pozycje międzynarodową tych państw w Europie. Po pierwszej fazie wypraw kolonizacyjnych, nowo odkryty Jak wyglądała gospodarka w XVIII wieku? Gospodarka w 1700 roku opierała się na rolnictwie, lokalnej produkcji, handlu futrami i atlantyckich zawodach, takich jak budowa statków. W latach 1800 Amerykanie zmienili sposób poruszania się, kto i jak pracował. W połowie XIX wieku rewolucja przemysłowa przeniosła miejsca pracy z gospodarstw Wielka Brytania główne kolonie brytyjskie w XIX w.: Beczuana, Rodezja, Brytyjska Afryka Wschodnia, Kondominium Anglo-Egipskie, Egipt, Nigeria, Złote Wybrzeże, Sierra Leone, Gujana Brytyjska dominia brytyjskie: Australia, Nowa Zelandia, Związek Południowej Afryki, Indie, Kanada Francja [edytuj] główne kolonie francuskie w XIX w.: LNMDM. Liczba wyników dla zapytania 'kolonializm w xix': 10000+ Kolonializm w XIX wieku. Testwg Predator1 Klasa 7 Historia Kolonializm XIX w. Rysunek z opisamiwg Malkasia Klasa 7 Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Marcinzybala Klasa 7 Klasa 8 Historia Kolonializm w XIX w. Anagramwg Barbaragbur Kolonie - kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Kataf1 Klasa 7 Historia Kolonializm w XIX w. Krzyżówkawg Akowalcze2017 Klasa 7 Historia Kolonializm w XIX w Krzyżówkawg Annarkeska Historia Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Patrycjakulka22 MAPA Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Olap28 Klasa 7 Historia Kolonializm w XIX wieku Testwg Pawelastwis Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Barbarazmija Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Barbarazmija Kolonializm w XIX w. Anagramwg Gabrysia3 Klasa 7 Historia Kolonializm w XIX w. 7A Anagramwg Jksenia "Tajemniczy ogród" kolonializm, życie w XIX wieku Brakujące słowowg Adrianna55 Klasa 4 Klasa 5 Polski 7c Kopia Kolonializm w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Alicja214 Kolonializm XIX wieku Rysunek z opisamiwg Snowaczyk Klasa 7 Historia Kolonializm Rysunek z opisamiwg As24 Nowe ideologie w XIX wieku Połącz w parywg Maagdaa Klasa 7 Historia Kolonializm Koło fortunywg Malgosiagosia66 Kolonializm Porządkowaniewg Hannaz Geografia Stany Zjednoczone w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Pbutowski90 Klasa 7 Historia Polityka w XIX wieku Połącz w parywg Karolinagoral96 Klasa 7 Historia Wynalazki XIX w. Połącz w parywg Boguslawa23 Ludzie nauki w XIX w. Połącz w parywg U40044401 Liceum Historia WOS Sztuka w XIX wieku Testwg Monikajasinska1 Liceum Sztuka Ludzie nauki w XIX wieku Połącz w parywg Marcel76 Liceum Historia Kolonializm Rysunek z opisamiwg Karolinagoral96 Pojęcia II poł. XIX w. Połącz w parywg Karolinagoral96 Klasa 7 Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Alicjalisiecka2 Klasa 7 Historia Ideologie XIX w. Testwg Mag647 IDEOLOGIE XIX w. Prawda czy fałszwg Kasiasteczek Liceum Powstania XIX w. Pasujące parywg Skowrontowa Historia Sztuka w XIX wieku Testwg Karolinagoral96 Klasa 7 Liceum Historia Klasy społeczne w XIX wieku Połącz w parywg Agnpia96 Klasa 7 Historia Polska w XIX w. - osoby Labiryntwg Mag647 Odkrycia naukowe w XIX w. Znajdź paręwg Dawid88 Klasa 7 Gimnazjum Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Koło fortunywg Maagdaa Klasa 7 Historia Polska w XIX w. - osoby Samolotwg Mag647 Polskie partie polityczne w XIX wieku Sortowanie według grupwg Iwawozniak Klasa 7 Historia Polski Postaci II poł. XIX w. Połącz w parywg Karolinagoral96 Klasa 7 Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Testwg Osoba2021 Klasa 7 Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Testwg Pawelastwis Postęp techniczny w XIX wieku Znajdź paręwg Alicja214 Klasa 7 Historia Sztuka przełomu XIX i XX w. Połącz w parywg Annarkeska Podział USA w XIX wieku (płn -pd) Sortowanie według grupwg Pbutowski90 Klasa 7 Historia Postęp techiczny i kultura w XIX wieku Odkryj kartywg Wojtekmaj POLACY II POŁ. XIX W. Krzyżówkawg Karolinagoral96 Klasa 7 Historia Postęp techniczny w XIX wieku. Odkryj kartywg Piotrbryl Stany Zjednoczone w XIX wieku Losowe kartywg Alicjalisiecka2 Klasa 7 Historia Europa I poł. XIX w. Odkryj kartywg Mtylzajanosz Liceum Historia Idee Polityczne XIX (19) w. Sortowanie według grupwg Annbuchwald Klasa 7 Historia Zmiany na przełomie XIX i XX w. Połącz w parywg Mag647 Sławni Polacy drugiej połowy XIX w. Połącz w parywg Anilana Nowe ruchy polityczne Koło fortunywg Olap28 Klasa 7 Historia XIX wiek Ważne wydarzenia polityczne w Polsce i Europie w XIX w. Połącz w parywg Krystian65 Świat w drugiej połowie XIX w. Testwg Jakubiks Klasa 7 Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Awojtowicz1 Nowe ideologie w XIX wieku Znajdź paręwg Alicjalisiecka2 Klasa 7 Historia Stany Zjednoczone w XIX wieku Rysunek z opisamiwg Biuro43 Klasa 6 Historia Przyczyny ekspansji kolonialnej Państwa Europy zachodniej w drugiej połowie XIX wieku, skupiły swą politykę na ekspansji kolonialnej. Działo się tak dlatego, że obszar Europy był już w tym czasie podzielony między kilka głównych mocarstw. Żadne z nich nie dążyło do konfrontacji, gdyż skupiano swą ekspansję na terenach pozaeuropejskich. Kolejną przyczyną ekspansji kolonialnej państw europejskich była konieczność zdobycia surowców naturalnych oraz rynków zbytu dla swych towarów. Ważną rolę odgrywała także idea posłannictwa białego człowieka, zgodnie z którą uważano, że Europejczycy powinni skolonizować cały świat i wprowadzić na nim europejski model kultury. Niekiedy kolonizacja odbywała się na drodze militarnego podboju, a czasami poprzez zdobycie gospodarczej dominacji na danym terytorium. Duże znaczenie miał tu kolonizowany region świata, gdyż inne metody stosowano wobec prymitywnej Afryki a inne wobec lepiej rozwiniętej Azji.. Poza mocarstwami europejskimi także Stany Zjednoczone i Japonia rozpoczęły w tym czasie ekspansję kolonialną. Jednak z drugiej strony patrząc, wiek XIX był też początkiem procesu dekolonizacji. W pierwszej połowie tego wieku Hiszpania i Portugalia utraciły większość ziem ze swych potężnych imperiów kolonialnych. Stało się tak z powodu niepodległościowych rewolucji w Ameryce Południowej. Kolonizacja brytyjska W XIX wieku ekspansja brytyjska była skupiona na terenach Azji i Afryki. Jednym z najważniejszych celów polityki Wielkiej Brytanii stało się zdobycie kontroli nad bardzo bogatymi terenami Chin. Było to co prawda niezależne państwo, z tradycją państwową sięgającą kilku tysięcy lat, jednak w XIX wieku Chiny były państwem zdecydowanie zacofanym w stosunku do Europy. Wydarzeniem decydującym o losach XIX-wiecznego „Państwa Środka” była tzw. wojna opiumowa. Wybuchła ona po tym jak cesarz Tag-Kuang zakazał importu tego narkotyku. Sprowokowało to Brytyjczyków, którzy na handlu opium zarabiali bardzo duże pieniądze. Rząd brytyjski postanowił więc zainterweniować. Wojna trwała od 1839 do 1842 roku. Zakończył ją układ w Nankinie, zgodnie z którym Wielka Brytania otrzymała Hong-Kong oraz duże udogodnienia w handlu z Chinami. W latach pięćdziesiątych w Chinach z powodu niezadowolenia z decyzji nankińskich wybuchło powstanie tajpingów, które jeszcze bardziej osłabiło państwo. Pod koniec XIX wieku doprowadziło to do podziału formalnie suwerennych Chin na strefy wpływów kontrolowane przez mocarstwa europejskie i Japonię. Kolejnym terenem azjatyckim pod kontrolą brytyjską były Indie. W 1851 roku wybuchło powstanie Sipajów (żołnierzy hinduskich w służbie brytyjskiej). Zostało ono stłumione przez wojska Wielkiej Brytanii w 1858 roku. W wyniku tego odebrano Kompanii Wschodnioindyjskiej władzę nad Indiami. Powołano tam wicekróla, który rządził większością Indii. Na pozostałych terenach panowali zależni od Brytyjczyków radżowie. Wielka Brytania kontynuowała także swoje podboje kolonialne na kontynencie afrykańskim. Po tym jak w 1869 roku uruchomiono kanał sueski, Brytyjczycy przejęli kontrolę nad Egiptem. W latach 1881-1885 wybuchło z tego powodu w Sudanie antybrytyjskie muzułmańskie powstanie Mahdiego. Z kolei na południu Afryki Wielka Brytania postanowiła przejąć kontrolę nad Oranią i Transwalem, czyli afrykanerskimi państwami stworzonymi przez holenderskich osadników (osadnicy zwani byli Burami). Konflikt nazywany został wojną burską i trwał w latach 1899-1902. Zakończył się zwycięstwem Brytyjczyków i utworzeniem Unii Południowej Afryki (dzisiaj RPA), która została brytyjskim dominium. Poza podbojami w Afryce Północnej, Brytyjscy podróżnicy spenetrowali prawie całą Afrykę środkową. Kontrolowali w wyniku tego rozległe terytoria łącznie z dzisiejszą Nigerią. Kolonizacja francuska Francja podobnie jak Wielka Brytania, próbowała zdobyć jak największe wpływy w Chinach, co udało im się w roku 1860. Francji w tym czasie udało się także przejąć kontrolę nad Indochinami, czyli terenem dzisiejszego Wietnamu, Laosu i Kambodży. Poza tym Francuzi skolonizowali lub podporządkowali sobie całą północno-zachodnią Afrykę. Zresztą pod koniec XIX wieku ekspansja w Afryce północnej prawie doprowadziła Francję do wojny z Wielką Brytanią, gdyż ich interesy starły się na ziemiach dzisiejszego Sudanu. Jednak konfliktowi udało się zapobiec. Kolonizacja niemieckia Niemcy rozpoczęły proces kolonizacji na wielką skalę dopiero po zjednoczeniu w roku 1871. Były już w dużym stopniu opóźnione w stosunku do innych mocarstw europejskich, więc wiele terytoriów było już w tym czasie kontrolowane przez europejskich rywali Niemiec. Podobnie jak inne mocarstwa, pod koniec XIX wieku Niemcom udało się zdobyć swoją strefę wpływów w Chinach. Głównie dzięki militarnej pomocy Niemiec udało się stłumić chińskie powstanie bokserów, które wybuchło w 1900 roku. Skutkiem powstania było całkowite osłabienie Chin i w końcu upadek cesarstwa w 1911 roku. Niemcy zdobyli też kilka kolonii w południowej Afryce, między innymi tereny dzisiejszej Namibii. W 1904 roku miało tam miejsce powstanie ludów Herero, stłumione przez Niemców. Kolonizacja japońska Japonia do połowy XIX wieku była państwem znacznie odbiegającym od mocarstw europejskich pod względem gospodarczym i technologicznym. Wynikało to w dużej mierze z izolacjonistycznej polityki prowadzonej od wielu stuleci przez japońskie rządy. Jednak w 1954 roku flota USA pod dowództwem admirała Perry’ego zmusiła Japonię do otwarcia się na świat. Po tych wydarzeniach przyspieszenia nabrał proces reform Meidżi (po japońsku oświecenie). Uratowało to kraj przed uzależnieniem kolonialnym oraz wzmocniło i unowocześniło jego gospodarkę. Zniesiono przywileje samurajów, wprowadzono powszechny obowiązek edukacji oraz służby wojskowej. Wprowadzono także konstytucję i system parlamentarny. Dzięki temu nastąpił szybki rozwój gospodarczy oraz wzmocnienie armii. Dzięki unowocześnieniu przemysłu zwiększono produkcję, co spowodowało z kolei poszukiwanie nowych rynków zbytu dla japońskich towarów. Jednocześnie potrzebowano coraz więcej surowców mineralnych, których wyspiarska Japonia nie posiadała zbyt wiele. Naturalnym stało się, że Japonia zaczęła, podobnie jak państwa europejskie, dążyć do ekspansji kolonialnej. Po pokonaniu w 1905 roku Rosji, Japonii udało się sięgnąć po kolonie takie jak Korea, czy Formoza. Japończycy posiadali także swoją strefę wpływów w Chinach. Skutki XIX-wiecznej ekspansji kolonialnej W początkach XIX wieku w wyniku kolonizacji, mocarstwa Europejskie zdobyły w świecie dominującą pozycję. Jednak na początku wieku XX nie było już właściwie terenów nieskolonizowanych. Sytuacja ta musiała prowadzić do konfliktów. Z podziału kolonii najbardziej niezadowolone były Niemcy, gdyż one rozpoczęły proces kolonizacji najpóźniej i odniosły w związku z tym stosunkowo najmniejsze korzyści. Dążenia do powiększenia terytoriów kolonialnych przez Niemcy stały się więc jednym głównych powodów wybuchu I Wojny Światowej. Letnie półkolonie – na czym polegają? Wielu ludzi zastanawia się, czym różnią się letnie półkolonie od kolonii. Zasadnicza różnica polega na tym, że kolonie z reguły są wyjazdowe i odbywają się poza miejscem zamieszkania zorganizowanej grupy. Półkolonie letnie mają miejsce najczęściej w miejscu zamieszkania i bardzo często organizują je szkoły lub inne organizacje oświatowe. Uczestnicy są zazwyczaj cały dzień na zajęciach, gdzie zapewnione mają wyżywienie, atrakcje i opiekę, po południu wracają do domu. Dlaczego warto zapisać dziecko na półkolonie? Letnie półkolonie dla dzieci mają wiele lat. Przede wszystkim odbywają się w mieście w którym mieszkają uczestnicy półkolonii. Dzięki temu można bez obaw zapisać także mniejsze dzieci, które nie są jeszcze gotowe na kilkudniowy wyjazd bez rodziców, w dodatku z dala od miejsca zamieszkania. Półkolonie to także świetna alternatywa dla rodziców, którzy w sezonie wakacyjnym muszą zapewnić opiekę swoim dzieciom w godzinach pracy. Dla maluchów to także sposób na aktywne spędzenie czasu i możliwość rozwijania swoich pasji. Dzięki temu nasze pociechy mogą poszerzać swoje zainteresowania i uczyć się nowych umiejętności. Dlatego ważne jest, aby półkolonie były dostosowane tematycznie do potrzeb i predyspozycji dzieci. Półkolonie dla dzieci – rodzaje Artystyczne Naukowe Sportowe Letnie półkolonie we Wrocławiu w 2022 r. – najważniejsze informacje W tym roku letnie półkolonie dla dzieci i młodzieży organizowane są w 28 szkołach i 4 domach kultury we Wrocławiu. Letnie półkolonie są odpłatne, warto sprawdzić, co jest w cenie i czy jest np. posiłek. Niektóre szkoły zapewniają całodzienne wyżywienie, w tym II śniadanie, obiad i podwieczorek. Na niektórych letnich półkoloniach o posiłki muszą zadbać rodzice. Opieka nad dziećmi zazwyczaj organizowana jest od godziny do popołudnia. W tym czasie uczestnicy letnich półkolonii mają zapewniony bogaty program: wycieczki, zwiedzanie miejskich atrakcji, warsztaty, zajęcia sportowe czy plastyczne. Letnie półkolonie we Wrocławiu 2022 r. – lista szkół i ośrodków kultury, które organizują wakacje dla dzieci Nazwa placówki/ telefon Adres/lokalizacja Terminy turnusów Liczba grup Szacunkowy koszt półkolonii ponoszony przez rodziców plus koszty wyżywienia Szkoła Podstawowa nr 2tel. 71 798 68 43 ul. Komuny Paryskiej 36-38 50-451 WrocławKrzyki 4 120 zł/turnus - (dwa turnusy 240 zł) zakup biletów wstępu, warsztaty, zajęcia zorganizowane, 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) II śniadanie, obiad, podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 8tel. 71 798 68 66 ul. Kowalska105 51-424 WrocławPsie Pole 12 wyżywienie we własnym zakresie Szkoła Podstawowa nr 12tel. 71 798 68 72 ul. Zygmunta Janiszewskiego 14 50-372 WrocławŚródmieście 10 160 zł/turnus - (dwa turnusy 320 zł) realizacja programu półkolonii 85 zł/turnus - (dwa turnusy 170 zł) obiad Szkoła Podstawowa nr 14tel. 71 798 67 19 ul. Zachodnia 253-644 WrocławStare Miasto 4 250 zł/turnus - (dwa turnusy 500 zł) bilety wstępu, zajęcia zorganizowane, upominki, posiłek: drugie danie + owoc Szkoła Podstawowa nr 20tel. 71 798 68 44 Henryka Michała Kamieńskiego 2451-124 WrocławPsie Pole 4 110 zł/turnus - wycieczki, materiały plastyczne i nagrody za udział w konkursach 115 zł/turnus - II śniadanie, obiad dwudaniowy + podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 29tel. 71 798 67 20 ul. Kraińskiego 150-153 WrocławStare Miasto 6 185 zł/turnus - (dwa turnusy 370 zł) realizacja programu półkolonii, 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) obiad Szkoła Podstawowa nr 44tel. 71 798 68 86 ul. Wilanowska 31 51-206 WrocławPsie Pole 2 200 zł/turnus - (dwa turnusy 400 zł) realizacja programu półkolonii, 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) II śniadanie, obiad, napoje Szkoła Podstawowa nr 51tel. 71 798 68 55 ul. Krępicka 5054-018 WrocławFabryczna 14 120 zł/turnus - (dwa turnusy 240 zł) realizacja programu półkolonii, 80 zł/turnus - (dwa turnusy 160 zł) obiad dwudaniowy Szkoła Podstawowa nr 63tel. 71 798 68 57 ul. Mennicza 21-2350-057 WrocławStare Miasto 12 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) częściowa odpłatność za bilety wstępu podczas wyjść i wycieczek oraz zajęć organizowanych na terenie szkoły 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) II danie, obiad, podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 71tel. 71 798 68 60 ul. Podwale 57 50-039 WrocławStare Miasto 9 200 zł/turnus - wyjścia poza teren placówki, warsztaty, bilety wstępu, materiały i wyposażenie do użytku dzieci półkolonijnych, 120 zł/turnus - trzy posiłki dziennie + napoje Szkoła Podstawowa nr 74tel. 71 798 68 63 ul. Kleczkowska 2 50-227 WrocławPsie Pole 9 130 zł/turnus - (dwa turnusy 260 zł, trzy turnusy 390 zł) realizacja programu półkolonii, 30 zł/turnus - (dwa turnusy 60 zł, trzy turnusy 90 zł) drugie danie lub suchy prowiant podczas wycieczek za Szkoła Podstawowa nr 80tel. 71 798 68 67 ul. Polna 452-120 WrocławKrzyki 116 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł, trzy turnusy 225 zł, cztery turnusy 300 zł) dofinansowanie do zajęć, warsztatów, wyjść, wycieczek, usług, przyborów warsztatowych, artykułów zajęciowych, środków higieniczno-dezynfekcyjnych, wyżywienie we własnym zakresie Szkoła Podstawowa nr 84tel. 71 798 68 70 ul. Łukasza Górnickiego 2050-337 WrocławŚródmieście 14 136 zł/turnus - (dwa turnusy 272 zł) realizacja programu półkolonii, 54 zł/turnus - (dwa turnusy 108 zł) obiad Szkoła Podstawowa nr 85tel. 71 798 68 71 ul. Traugutta 3750-416 WrocławKrzyki 14 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł, trzy turnusy 300 zł) realizacja programu półkolonii, 100 zł /turnus - (dwa turnusy 200 zł, trzy turnusy 300 zł) II śniadanie, obiad dwudaniowy + podwieczorek Szkoła Podstawowa nr 90tel. 71 798 68 73 ul. Orzechowa 62 50-540 WrocławKrzyki 12 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) opłata za wycieczki, biletu wstępu, zajęcia organizowane przez instytucje kulturalne i edukacyjne, zakup materiałów i wyposażenia, Szkoła Podstawowa nr 95 tel. 71 798 68 76 ul. Starogajowa 66-68 54-047 WrocławFabryczna 8 120 zł/turnus - (dwa turnusy 240 zł) bilety wstępu, autokar 60 zł/turnus - (dwa turnusy 120 zł) obiad dwudaniowy + deser Szkoła Podstawowa nr 99 tel. 71 798 68 79 ul. Głubczycka 3 52-026 WrocławKrzyki 8 100 zł/turnus - (dwa turnusy 200 zł) - realizacja programu półkolonii, 75 zł/turnus - (dwa turnusy 150 zł) obiad dwudaniowy + deser Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 1tel. 71 798 69 15 ul. Zemska 16c54-438 WrocławFabryczna 28 170 zł/turnus - (dwa turnusy 340 zł) realizacja programu półkolonii, posiłek: owoc, soczek, woda, obiad Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 5tel. 71 798 69 28 ul. Osobowicka 127 51-004 Wrocław Psie Pole 2 128 zł/turnus - bilety wstępu 45 zł/turnus - obiad Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 11tel. 71 798 69 17 ul. Strachocińska 155-15751-518 WrocławPsie Pole 4 125,5 zł/turnus - (dwa turnusy 251 zł) realizacja programu półkolonii, 34,50 zł/turnus - (dwa turnusy 172,50) obiad Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 15tel. 71 798 69 21 ul. Stanisławowska 38-4454-611 WrocławFabryczna 8 200 zł/turnus – bilety wstępu, przejazdy, w cenie wliczony jest również suchy prowiant dla uczestników półkolonii Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 17tel. 71 798 69 23 ul. Wieczysta 105 50-550 WrocławKrzyki 16 80 zł/turnus - (dwa turnusy 160 zł) realizacja programu półkolonii, wyżywienie we własnym zakresie Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 21 tel. 71 798 69 42 ul. Kłodzka 40 50-536 Wrocław Krzyki 30 190 zł/turnus - (dwa turnusy 380 zł, trzy turnusy 570 zł) realizacja programu półkolonii 60 zł/turnus - (dwa turnusy 120 zł, trzy turnusy 180 zł) obiad dwudaniowy + podwieczorek Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 23tel. 71 798 68 51 ul. Przedwiośnie 47 51-211 WrocławPsie Pole 8 500 zł/turnus - (dwa turnusy 1 000 zł) warsztaty, zakup dodatkowego prowiantu i owoców, zakup upominków, nagród i dyplomów dla uczestników półkolonii, 150 zł/turnus - (dwa turnusy 300 zł) śniadanie, II śniadanie, obiad +podwieczorek Zespół Szkolno–Przedszkolny nr 24 tel. 71 798 68 74 ul. Sempołowskiej 54 51-661 Wrocław Śródmieście 4 150 zł/turnus - realizacja programu półkolonii, 75 zł/turnus - obiad dwudaniowy + podwieczorek, owoce Zespół Szkół nr 6tel. 71 798 69 11 ul. Nowodworska 70-82 54-438 Wrocław Fabryczna 10 50 zł/turnus - (dwa turnusy 100 zł) realizacja programu półkolonii, 100 zł/turnus - 1 posiłek dziennie Zespół Szkół nr 9tel. 71 798 69 06 ul. Rafała Krajewskiego 1 51-690 WrocławŚródmieście 7 185 zł/turnus - dwa turnusy 370 zł) warsztaty, bilety wstępów, zajęcia, wycieczki, 65 zł/turnus - (dwa turnusy 130 zł) obiad + podwieczorek Zespół Szkół nr 21 tel. 71 798 68 97 ul. Piotra Ignuta 28 54-151 WrocławFabryczna 12 180 zł/turnus - (dwa turnusy 360 zł) realizacja programu półkolonii wyżywienie we własnym zakresie Nazwa placówki Adres Terminy turnusów Liczba grup Inne formy wypoczynku Młodzieżowy Dom Kultury Śródmieścietel. 71 798 67 44 ul. Dubois 550-208 WrocławŚródmieście 28 warsztaty artystyczne Młodzieżowy Dom Kultury Fabryczna tel. 71 798 67 42 ul. Zemska 16a54-438 Wrocław 40 warsztaty artystyczne Młodzieżowy Dom Kultury Krzyki tel. 71 798 67 43 ul. Powstańców Śląskich 19053-139 WrocławKrzyki 24 warsztaty artystyczne Zespół „Centrum Edukacji Kulturalnej Dzieci i Młodzieżytel. 71 798 68 81 ul. Kołłątaja 20 50-007 WrocławStare Miasto 46 warsztaty artystyczne Inne letnie półkolonie Wrocław 2022 – atrakcje dla dzieci Swoje oferty dla dzieci na czas wakacji we Wrocławiu przygotowują również inne miejskie instytucje: ZOO Wrocław, Spartan, Aquapark Wrocław, domy kultury czy Hala Stulecia Wrocław. Co roku oferty wypoczynku dla dzieci i letnich półkolonii we Wrocławiu zgłaszają też prywatne instytucje. Warto wcześniej sprawdzić ofertę i zdecydować, czy zorganizować dziecku wakacje na sportowo, z warsztatami plastycznymi czy komputerowymi. A może nauka języków obcych albo przygoda w plenerze? Sprawdzajcie oferty, które są na bieżąco aktualizowane. Wakacje we Wrocławiu Rozrywka / Edukacja i rozwój 27-06-2022 do 31-08-2022 Wrocław - różne lokalizacje wg programu dnia ul. Zobacz Wydarzenie z serwisu Jesteś organizatorem? Zgłoś swoją letnią półkolonię do naszej bazy wakacji we Wrocławiu Aby znaleźć się w naszej bazie wydarzeń we Wrocławiu wystarczy: wypełnić formularz na stronie, opisać ofertę, określić miejsce wydarzenia, dodać grafikę. W przypadku pytań prosimy o kontakt z redakcją portalu redakcja[at] Niemieckie protektoraty Kolonie brandenbursko-pruskie „Mała Wenecja”, 1529–1556 Cesarstwo Niemieckie na przełomie XIX i XX wieku prowadziło politykę, polegająca na utrzymywaniu w zależności gospodarczej niektórych słabo rozwiniętych krajów oraz wykorzystywaniu ich zasobów ludzkich i surowcowych. Efektem tego było posiadanie niewielkiej w porównaniu z innymi ówczesnymi europejskimi mocarstwami liczby prowadzony przez państwa europejskie na przełomie XIX i XX wieku był ściśle związany z rozwojem kapitalizmu. Nowe kolonie dawały możliwość nieograniczonych rynków zbytu poza granicami kraju. Wygrana wojna z Francją i zakończenie w 1871 roku procesu zjednoczenia państw niemieckich spowodowały rozwój gospodarczy nowo utworzonego Cesarstwa Niemieckiego. Ponadto Niemcy nieustannie rozbudowywali swoją Marynarkę Wojenną, która była poważnym zagrożeniem dla Brytyjczyków. Dodatkową niechęć Wielkiej Brytanii i Irlandii wobec Niemców powodował import niemieckich towarów, który negatywnie wpływał na rozwój rodzimej produkcji. W celu odróżniania kraju pochodzenia towarów, tworzono naszywki z miejscem produkcji – „Made in Germany”.Politykę kolonialną Niemiec określano mianem Weltpolitik (pol. „Polityka światowa”). Była to jednak spóźniona reakcja Cesarstwa Niemieckiego, gdyż większość kolonii została już wcześniej rozdzielona między inne kraje europejskie, w szczególności przez Wielką Brytanię i Francję. Mimo tego Niemcy nie składali broni, a ich polityka zagraniczna skoncentrowana była w trzech różnych kierunkach:Głównym narzędziem w ekspansji terytorialnej była Liga Pangermańska. Ta niezwykle sprawnie działająca organizacja skupiała w swoich szeregach około 22 tysiące członków. Miała ona bardzo silne oparcie w Partii Narodowo-Liberalnej, czy też w Niemieckiej Partii Konserwatywnej. Działalność organizacyjna Ligi rozciągała się na wszystkie zakątki świata i obejmowała miejsca, w których żyły silnie skupione grupy ludności niemieckiej. Ważne znaczenie dla rozwoju Ligi Pangermańskiej mieli czołowi przemysłowcy niemieccy, Krupp, Kandorf, Stinnes czy celem polityki zagranicznej było opanowanie rynku chińskiego. Jedyną możliwością realizacji tych planów było porozumienie z Imperium Rosyjskim, przy jednoczesnym konkurowaniu z Japonią i Wielką Brytanią, które miały bardzo silne wpływy na terenach Chin. W 1897 roku zamordowano kilku niemieckich zakonników, co spowodowało, że Armia Cesarstwa Niemieckiego wylądowała na przylądku Jiaozhou. W efekcie tych działań, a także słabości rządu chińskiego w 1898 roku zawarto układ, na mocy którego Niemcy otrzymali w dzierżawę na 99 lat przylądek Jiaozhou wraz z przylegającym wybrzeżem o powierzchni 501 km² z około 35 tysiącami terenem ekspansji na tym terenie było Imperium Osmańskie. W 1888 roku rząd turecki wydał Deutsche Bank koncesję na budowę linii kolejowych Izmir-Angora. Kolejne zbliżenie nastąpiło w 1898 roku, kiedy to Wilhelm II Hohenzollern przybył na spotkanie z sułtanem tureckim Abdülhamidem II. Zapewniło to nową strefę wpływów dla kapitału niemieckiego, bowiem w 1899 roku Niemcy otrzymali koncesję na budowę linii kolejowej Berlin-Bagdad. Dla Brytyjczyków był to wyraźny sygnał do imperialnych zapędów Cesarstwa Niemieckiego, co zagrażało brytyjskim wpływom w rejonie Kanału kolonialne w Afryce datuje się na lata 80. XIX wieku. Do głównych zdobyczy na tym terenie należały: Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia, Niemiecka Afryka Wschodnia, Togoland, a także Kamerun Niemiecki. Chęć uzyskania kolonii w Afryce była w głównej mierze spowodowana koniecznością rezygnacji ze zdobyczy w Azji Południowo-Wschodniej. Dlatego też głównym kierunkiem działań niemieckich stał się kontynent afrykański. Jednak Wielka Brytania i Francja mające olbrzymie wpływy na tych terenach, za wszelką cenę nie chciały dopuścić by Niemcy uzyskały nowe ziemie. W konsekwencji doprowadziło to do antagonizmów francusko-niemieckich, które ulegały ciągłym zaostrzeniom i prowadziły do poważnych kryzysów początku XX wieku niemiecka ekspansja skierowała się w stronę Afryki Północnej, a dokładniej Państwa Alawitów (Maroko), które było jedynym niepodległym krajem w tym rejonie. Działania te spotkały się z wielkim sprzeciwem zarówno Wielkiej Brytanii, jak i Francji. Na skutek bezkompromisowej polityki niemieckiej w latach 1905–1906 doszło do ogromnego napięcia na arenie międzynarodowej, co groziło wybuchem wojny. W 1905 roku sułtan Abd al-Aziz IV spotkał się z Wilhelmem II, który przybył do Tangeru. Cesarz niemiecki dał sygnał do niepodległości dla Maroka. W ten sposób chciano wypróbować trwałość „serdecznego porozumienia” francusko-brytyjskiego. Jednak zapewnienia brytyjskie o pomocy dla Francji załagodziły niemieckie zapędy. W konsekwencji, w 1906 roku zwołano konferencje w Algeciras. Na mocy traktatu tam podpisanego podtrzymano niepodległość Maroka, utworzono Marokański Bank Państwowy, oraz wprowadzono kontrolę Francji i Hiszpanii nad miejscową policją. W ten sposób I kryzys marokański został konferencji w Algeciras nie zadowoliły ani Francji, ani Niemiec. W 1907 roku po obaleniu sułtana al-Aziza Francuzi próbowali wykorzystać niespokojną sytuację w Maroku. Do Casablanki wysłano desant 3000 żołnierzy. W 1908 roku 5 dezerterów francuskiej Legii Cudzoziemskiej zbiegło z armii i schroniło się w konsulacie niemieckim. Kolejne zaognienie sytuacji nastąpiło w 1911 roku, kiedy to wybuchło powstanie w okolicach Fezu. Sytuację próbowali wykorzystać Francuzi, którzy w sile 8000 żołnierzy wkroczyli do kraju pozbawiając go niepodległości. Reakcja Niemców była natychmiastowa – do portu w Agadirze wpłynęła niemiecka kanonierka „Pantera”; wojna wisiała na włosku. Jednak zapewnienia Davida Lloyd George’a o pomocy Francji na wypadek wojny spowodowała, że Niemcy wycofali się. Konsekwencją II kryzysu marokańskiego był traktat feski na mocy którego Francja objęła protektoratem Państwo Alawitów (zwane odtąd Marokiem Francuskim); w zamian jednak Francuzi zobowiązali się oddać Niemcom swoją posiadłość w Afryce – Kongo polityka kolonialna była mocno związana z narodzinami niemieckiego imperializmu. W efekcie na przełomie XIX i XX wieku Cesarstwo Niemieckie stało się posiadaczem szeregu kolonii na całym świecie:Azja:Afryka:Oceania:Spośród niemieckich zdobyczy kolonialnych najważniejsze znaczenie strategiczno-polityczne i gospodarcze miały kolonie w Afryce. Jednak ich obszar, bogactwa naturalne i możliwości eksploatacji były mocno ograniczone, dlatego też szybko rozwijające się Niemcy ciągle poszukiwały nowych kolonii. Jednak większość terytoriów była zagarnięta przez inne kraje, dlatego też Cesarstwo Niemieckie za wszelką cenę starało się walczyć o nowe tereny, mimo że groziło to wybuchem wojny czasie I wojny światowej kolonie niemieckie znalazły się pod okupacją wojsk Ententy, a po wojnie zostały przez Ligę Narodów podzielone pomiędzy Francję, Wielką Brytanię, Japonię, Belgię i Portugalię jako terytoria mandatowe. W okresie Republiki Weimarskiej Niemcy nie dopominali się o odzyskanie kolonii, do sprawy ich posiadania powróciła dopiero III Rzesza. Kolonie niemieckie Niemieckie protektoraty Kolonie brandenbursko-pruskie „Mała Wenecja”, 1529–1556 Obraz Bitwa pod Mahenge Friedricha Wilhelma Kuhnerta z 1908 roku. Bitwa była częścią powstania Maji-Maji przeciwko niemieckiemu uciskowi w Niemieckiej Afryce WschodniejNiemieckie posiadłości kolonialne w Afryce w 1914 (kolor szary) W XIX wieku rozpoczęła się kolejna rywalizacja mocarstw o tereny zamorskie, w wyniku której powstały imperia kolonialne Wielkiej Brytanii, Francji i Niemiec. Swoje wpływy rozszerzyło też kilka innych państw. Wielka Brytania Przyczyny: – chęć odbudowy imperium kolonialnego po utracie 13 kolonii w Ameryce Północnej – szukanie nowych rynków (działalność Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej) – poszukiwanie nowej lokalizacji dla kolonii karnej Kierunki i zasięg: 1) przyznane przez kongres wiedeński: Malta, Mauritius, Trynidad i Tobago, Gujana 2) przeniesienie uwagi na Azję, Pacyfik i Afrykę: – Australia (kolonia karna, a także eksporter wełny i złota – Melbourne najbogatszym miastem świata dzięki kopalniom złota) – Nowa Zelandia (traktat z wodzami Maorysów – pretekst do przejęcia władzy) – Indie (po przejęciu rządów od Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej – „perła w brytyjskiej koronie”, królowa Wiktoria cesarzową Indii) – Afryka południowa – wypieranie osadników holenderskich zw. Burami na północ, potem wojny z republikami burskimi i tubylcami) – Afryka środkowa – „wyścig o Afrykę” (rywalizacja z Francją, Belgią i Portugalią o dorzecze rzeki Kongo), utworzenie kolonii Rodezja – Sudan – interwencja zbrojna przeciw mahdystom zakończona zajęciem kraju 3) ponadto walka o wpływy bez przejmowania terytoriów: – wpływy handlowe w Chinach i Argentynie – rywalizacja z Rosją o wpływy w Azji środkowej (pomoc dla Turcji w wojnie krymskiej, inwazja na Afganistan) 1815-1914 „stulecie Wielkiej Brytanii” (panowanie na morzach, hegemonia w świecie, a zarazem „splendid isolation” – ang. ‘wspaniała izolacja’; imperium brytyjskie obejmowało 1/4 lądów i 1/4 ludności świata) Francja Przyczyny: – chęć odbudowy i powiększenia francuskiego imperium kolonialnego – wyrównanie strat w Europie po przegranej wojnie z Prusami (1870-71) Kierunki i zasięg: 1) Azja – protektorat nad Kambodżą, podbój Indochin (obecny Wietnam i Laos) 2) Afryka: – podbój Algierii – Fr. Afryka Zachodnia i Środkowa (obecnie Tunezja, Mauretania, Benin, Czad, Gwinea, Kongo, Mali, Niger, Senegal, Republika Środkowoafrykańska, Wybrzeże Kości Słoniowej) – niewielkie tereny w Afryce Wschodniej (Somali) Niemcy Przyczyny: – poszukiwanie rynków zbytu dla gospodarki rozwijającej się po zjednoczeniu – nacjonalizm (działalność Ligi Pangermańskiej – ponad 20 tys. członków na całym świecie, w tym wielcy niemieccy przemysłowcy) – chęć dołączenia do grona mocarstw („Weltpolitik” – niem. ‘polityka światowa’) – rywalizacja z Wielką Brytanią i Francją (posiadaczami większości kolonii) Kierunki i zasięg: 1) Daleki Wschód – wieczysta dzierżawa terenów w Chinach 2) Oceania (Samoa, Nowa Gwinea, W. Salomona, Mariany, W. Marshalla, Nauru) 3) Afryka (Niem. Afryka Południowo-Zachodnia i Wschodnia, Togoland, Kamerun) 4) próby uzyskania wpływów w Maroku, koncesja na budowę kolei w Turcji Po I wojnie światowej kolonie niemieckie były okupowane, a następnie podzielone jako tzw. terytoria mandatowe między Wielką Brytanię, Francję, Belgię, Japonię i Portugalię. Pojedyncze kolonie miały także Belgia, Portugalia, Hiszpania, Holandia i Włochy. Inne mocarstwa nie uczestniczyły w wyścigu o kolonie, ale też zwiększały wpływy: Rosja: – przyłączanie terenów w Azji (Turkiestan, Kraj Nadmorski, Kaukaz, Afganistan) – usprawnienie zarządzania Syberią i wykorzystanie jej jako miejsca zsyłki – 1867 sprzedaż Alaski Stanom Zjednoczonym – rezygnacja z posiadłości poza Eurazją Stany Zjednoczone: – 1823 „doktryna Monroe” (USA nie miesza się w sprawy Europy i wzajemnie) – 1830 utworzenie Liberii (najstarszej republiki w Afryce, założonej dla wyzwolonych amerykańskich niewolników według wzorów ustrojowych USA) – dążenie do opanowania Ameryki Środkowej, w tym Kanału Panamskiego – wywoływanie lokalnych powstań i przejmowanie kontroli nad gospodarką pod nowymi rządami (Kuba, Filipiny, Panama) – „dyplomacja dolarowa” – finansowe uzależnianie lokalnych władz 1853 ponowne otwarcie Japonii na kontakty cudzoziemcami – epoka Meiji, czyli „japońskie oświecenie”: zniesienie feudalizmu, upowszechnienie oświaty, likwidacja dawnych tradycji, reforma państwa Pozytywne i negatywne skutki polityki kolonialnej (z perspektywy obu stron) Skutki dla krajów kolonialnych: – wzrost znaczenia państw kolonialnych (budowa „drugich imperiów kolonialnych” przez Wielką Brytanię i Francję, dołączenie Niemiec do grona mocarstw) – włączenie do kultury europejskiej elementów kolonialnych – ułatwienie handlu (1869 budowa Kanału Sueskiego – połączenie Morza Śródziemnego z Oceanem Indyjskim przez Morze Czerwone, pod kontrolą brytyjsko-francuską) – kolejne odkrycia geograficzne (eksploracja głębi lądów) – rozwój techniki komunikacyjnej (statki, telegraf) – eksploatacja kolonii – surowce ( złoto i miedź), siła robocza, rynek zbytu – marginalizacja Hiszpanii (utrata Kuby i Filipin) – upowszechnienie poglądu o wyższości białego człowieka (protekcjonalny stosunek do ludności tubylczej, teorie rasistowskie) – konflikty kolonialne: brytyjsko-francuski o Faszodę (1898; skrzyżowanie planowanych linii kolejowych), francusko-niemiecki o Maroko (1905-11) Skutki dla krajów skolonizowanych: – upowszechnienie kultury europejskiej i religii chrześcijańskiej – zastosowanie osiągnięć techniki i nauki (użycie wynalazków, szpitale przy misjach) – początki administracji i oświaty w kolonialnych na wzór europejski – 1833-34 zniesienie niewolnictwa w imperium brytyjskim (wcześniej zakaz handlu ludźmi) – likwidacja niektórych zwyczajów (np. sati – palenie wdów w Indiach) – utrata niezależności (jedynymi niepodległymi krajami w Afryce były Liberia i Abisynia) – autonomia „białych kolonii” – Kanada, Australia, Nowa Zelandia (status dominium: samodzielnego terytorium bez własnej polityki zagranicznej, którego głową jest władca Wielkiej Brytanii) – stagnacja gospodarki (z powodu wywozu surowców i braku własnego przemysłu) – krwawe tłumienie przez Europejczyków konfliktów z lokalną ludnością (konflikt o kontrolę nad Kanałem Sueskim w Egipcie, powstanie mahdystów w Sudanie, powstanie sipajów w Indiach, wojna burska w Afryce południowej) – nienawiść do Europejczyków w Chinach (powstanie bokserów stłumione siłą przez koalicję 8 mocarstw: Austro-Węgier, Francji, Japonii, Niemiec, Rosji, USA, Wielkiej Brytanii i Włoch) [podstawa programowa gimnazjum –

kolonie w xix wieku mapa